دارابی گفت: نرخ گاز خانگی ۹۰ تومان برای هر متر مکعب است برای صنایع فولادی و سیمانی ۱۳۰ تومان و برای پتروشیمی‌ها ۱۹۰ تومان برای هر متر مکعب است لذا این نوع نرخ گذاری عاملی بازدارنده جهت ورود سرمایه گذار به صنعت پتروشیمی است.
همایون دارابی کار‌شناس بورس در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا با اشاره به تاثیر منفی افزایش نرخ خوراک در عرضه محصولات پتروشیمی در بورس گفت: آنچه باید در نظر داشت اینکه قیمت خوراک در ایران نسبت به دیگر کشور‌ها غیر رقابتی و ناعادلانه است زیرا در فضایی که انتظار داریم سرمایه گذاران داخلی و خارجی برای سرمایه گذاری وارد صنعت پتروشیمی شوند این رویه کاملا به ضرر صنعت ماست.
وی افزود: در حال حاضر نرخ خوراک در ایران در رقابت‌ها کشورهایی مثل قطر، عربستان، امریکا و کانادا غیر رقابتی است به همین دلیل نرخ بالای خوراک گامی به عقب در صنعت پتروشیمی ایران است.
دارابی همچنین اظهار داشت: نرخ خوراک گازی برای صنایع پتروشیمی در مقایسه به دیگر صنایع و حتی مصارف خانگی نیز بسیار بالا در نظر گرفته شده که فاکتوری منفی جهت ورود به سرمایه گذاری در این بخش است مثلا نرخ گاز خانگی ۹۰ تومان برای هر متر مکعب است برای صنایع فولادی و سیمانی ۱۳۰ تومان و برای پتروشیمی‌ها ۱۹۰ تومان برای هر متر مکعب است لذا این نوع نرخ گذاری عاملی بازدارنده جهت ورود سرمایه گذار به صنعت پتروشیمی است.
وی تصریح کرد: در حال حاضر نرخ گاز خانگی که سوخت می‌شود بدون اینکه تولیدی داشته باشیم در ایران بسیار پایین است به جای اینکه مردم تشویق شوند که مصرف را پایین بیاورند و به عایق کاری منازل بپردازند قیمت را پایین نگاه داشته‌ایم که مصرف بیشتری داشته باشند یعنی متاسفانه در کشور ما بر عکس عمل می‌شود یعنی کمترین نرخ را برای سوزاندن و هدر دادن گاز در نظر گرفته‌ایم در حالی که نرخ گاز باید برای تولید محصولاتی که ارزش افزوده بالایی دارند، پایین در نظر گرفته شود.
این کار‌شناس بورس با اشتباه خواندن نظام قیمت گذاری خوراک در ایران خاطرنشان کرد: ما باید به گونه‌ای عمل کنیم که پتروشیمی‌ها برای شفاف شدن روند بازار به بورس روی آورند و در عرصه بین الملل نیز قابل رقابت باشند چرا که تدوام این وضعیت نگران کننده بوده و طرح‌های توسعه‌ای این صنعت را با کمبود منابع مالی و چالش مواجه می‌کند.
وی افزود: غیر بورسی شدن محصولات پتروشیمی و روی آورن به نظام حواله‌ای که ۲۰ سال پیش مرسوم بوده نه تنها منجر به نابود کردن ساختار رقابتی و شفاف اقتصادی می‌شود بلکه منجر به عدم انگیزه سرمایه گذاری و استقبال خارجی‌ها در صنعت پتروشیمی شده و مشکلات عمیق اقتصادی را بدنبال خواهد داشت.