علیمحمد جبروتی
دیر زمانیست که جامعه صنعتی ایران با شعار جلوگیری از خام فروشی آشنا می باشد. در بسیاری از سمینارها، سخنرانیها، مقالات و حتی مبارزات انتخاباتی همواره این شعار توجه مخاطبان زیادی را جلب و با تشویق وتاییدهای فراوان مورد استقبال قرار گرفته است. ولی بعلت عدم پیگیری و ضمانت اجرائی لازم، این موضوع بیشتر به یک طنز اقتصادی شبیه گردیده تا یک راهبرد اقتصادی. هرچند مسئولیت دولت و دولتمردان در راستای تدوین و اجرای دستورالعملهای موثر در این حیطه قابل انکار نمیباشد ولی تحقق این امر عزم جمعی بخصوص همت مدیران اجرائی را می طلبد. متاسفانه ایران به بهشت خام فروشان و تاسف بارتر اینکه به ارزان فروشی مواد اولیه نیز مشهور گردیده است.
موضوعی که نگارنده را به نوشتن این یادداشت ترغیب نمود اوضاع نابسامان صنعت پارافین ایران است که بیشترین لطمات را از خام فروشی متحمل شده است. جای بسی تاسف است که بعضی از مدیران که اتفاقا پرچمدار صدور مواد اولیه نیز می باشد با نگاه تحقیرآمیز و عباراتی سخیف از این صنعت یاد نموده ، غافل از اینکه این رشته جزء معدود صنایعی است که تماما بدست صنعتگران ایرانی طراحی و پایه گذاری شده آن هم در زمانی که در پالایشگاههای روغن و اسلک وکس بعنوان ضایعات معدوم و یا سوزانده می شد و از این لحاظ پالایشگاههای مذکور به نوعی وامدار بنیانگزاران صنعت پارافین ایران می باشد. و مسئولان دولتی نیز هیچگاه رویکرد مناسبی با این صنعت نداشته و اهمیت آنرا در ایجاد اشتغال و ارز آوری جدی نگرفته اند.
از آنجائیکه در نتیجه کم لطفی بعضی مسئولین، تلاشهای قانونی دست اندرکاران این صنعت در راستای جلوگیری از صدور مواد اولیه پارافین جامد یعنی اسلک وکس تاکنون راه به جایی نداشته لازم میدانم بعنوان آخرین تلاش مطالبی را فهرست وار با مدیران محترم بعضی از پالایشگاههای روغن در میان بگذارم که یقین دارم شخصیتهای دلسوز برای کشور می باشند.
-کدام کشور را سراغ دارید که با داشتن صنایع پائین دستی، اسلک وکس خود را صادر کند؟ اولین واحدهای کوچک تولید پارافین جامد زمانی بوجود آمدند که اسلک وکس پالایشگاههای روغن نه تنها بی ارزش بود بلکه بعنوان یک عنصر مزاحم تلقی میگردید. بنابراین هرگز تلاشهای بنیانگزاران این صنعت را نادیده نگیرید و فراموش نکنید که این گروه پیشتازان معرفی پارافین وکس ایران به دنیا بودند.
-روشی که در حال حاضر در واحدهای تولید پارافین مرسوم است هرچند بسیار ساده بنظر می رسد ولی بسیار هوشمندانه و کارآمد است. دلیل اصلی آن هم مرغوبیت محصول تولیدی در مقایسه با واکس ری ران می باشد که البته تشریح و دفاع از آن در محدوده این یادداشت نمی گنجد. بنابراین لطفا با دیده تحقیر به آن نگاه نکنید.
- سرمایه و میزان اشتغالی که در بیش از یک صد واحدهای تولیدی و صادراتی در حال تلف شدن است حد اقل معادل یک واحد پالایش روغن می باشد. به راستی اینها سرمایه مملکت است که با یک گردش قلم مدیران ذیربط نابود و یا به چرخه تولید باز میگردد.
- خام فروشی هنر نیست. تمام کشورهای صنعتی طالب مواد اولیه اند بخصوص اگر ارزان باشد. فروش مواد اولیه، آن هم در شرایطی که صنایع پائین دستی مربوطه در لبه پرتگاه سقوط قرار دارند به صلاح نیست.
- هیچکس منکر این نیست که وظیفه یک مدیردر وهله اول حفظ منافع سازمان متبوعش است، ولی این موضوع تا زمانی صادق است که منافع یک بنگاه اقتصادی به بهای نابودی سرمایه های ملی و یا بخش دیگری از جامعه تمام نشود. به همین دلیل انتخاب مدیران این صنایع اعم از دولتی یا خصوصی از حساسیت ویژه ای برخوردار بوده و معمولا افرادی با سعه صدر و وسعت دید به اینگونه مسئولیتها گمارده میشوند. لذا در سطح کلان، شایستگی و لیاقت یک مدیر با میزان ایجاد اشتغال و کسب درآمد برای کشورش سنجیده میشود. در حال حاضر مدیریت توزیع، فروش و صادرات مواد اولیه یکی از خطیرترین وظایف مدیران کلیدی بوده و لازم است مسئولین با رعایت تمامی جوانب و در راستای منافع ملی ادای وظیفه نمایند.
-و در آخر توجه عزیزان را به این نکته جلب مینمایم در شرایط کنونی هرگونه اقدام که دسترسی تولیدکنندگان ایرانی را به مواد اولیه مشکل یا غیر ممکن سازد و یا قدرت عرضه و رقابت آنها را در بازارهای جهانی تضعیف کند در تضاد با منافع ملی بوده و تضییع حق محسوب می شود. لذا از مدیران ذیربط عاجزانه تقاضا میگردد حتی الامکان با کاهش صادرات اسلک وکس و تخصیص بخشی از آن با نرخ عادلانه به مصرف کنندگان داخلی به وظیفه ملی، میهنی و انسانی خود عمل نموده و از فروپاشی صنعت پارافین جامد ایران و اتلاف سرمایه و فرصتهای شغلی مربوطه جلوگیری نمایند.
ومن ا… التوفیق.
1394/8/11
علیمحمد جبروتی