رییس مرکز تجارت جهانی ایران با اظهار اینکه خرید سهام یا ساخت پالایشگاه در خارج توسط دولت تنها در حد حرف است گفت: علاوه بر اینکه این موضوع با سیاست‌های جذب سرمایه‌گذاری خارجی دولت در تضاد است، دولت نه توانایی انجام این کار را دارد و نه سرمایه آن را.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، امروز مدیرعامل شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران از مذاکره با ٦ کشور مالزی، اندونزی، آفریقای جنوبی، سیرالئون، برزیل و هند برای مشارکت در ساخت و خرید سهام پالایشگاههای نفت خام خبر داد.
حمید شریف رازی با بیان این که با مالزی در ساخت یک پالایشگاه نفت با ظرفیت پالایش روزانه ٢٥� هزار بشکه با ٣� درصد سهام، مشارکت داریم، گفت: شرکت مالزیایی درصدد توسعه پالایشگاه در قالب پتروپالایشگاه است و تا حدودی با اهداف ما متفاوت است، از این رو در این باره بزودی یک هیئت مذاکره کننده به منظور چگونگی ادامه کار، به ایران خواهد آمد.
وی افزود: شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران با کشورهای دیگری از جمله اندونزی، آفریقای جنوبی، سیرالئون، برزیل و هند مذاکراتی برای ساخت پالایشگاه داشته است، به عنوان مثال قرار است در ٤� درصد سهام یک پالایشگاه ٣� � هزار بشکه ای در اندونزی مشارکت داشته باشیم،
مدیرعامل شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران ادامه داد: همچنین برزیل در مذاکرات انجام شده تمایل خود را برای مشارکت ایران در ساخت یک پالایشگاه نفت در آن کشور و واگذاری بخشی از سهام آن به ایران ابراز کرده است.
شریف رازی تاکید کرد: یکی از اهداف حضور در پالایشگاههای خارجی فروش تضمین شده نفت خام و واردات فرآورده های نفتی در صورت نیاز است که برخی کشورهای تولید کننده نفت در حال انجام آن هستند.
این در حالیست که محمدرضا سبزعلی‌پور؛ رییس مرکز تجارت جهانی ایران درگفت‌وگو با خبرنگار اقتصادیخبرگزاری تسنیم، خرید سهام یا ساخت پالایشگاه در خارج از کشور را در تضاد با سیاست‌های جذب سرمایه‌گذاری خارجی دولت می داند و می گوید: درحالی وزارت نفت درصدد خرید پالایشگاه خارجی است که دولت در تلاش است سرمایه گذاران خارجی را برای حضور در طرح‌های توسعه‌ای کشور جذب کند، از سوی دیگر در حال حاضر همچین بودجه‌ای برای خرید پالایشگاه وجود ندارد.
وی با یادآوری اینکه پولهای بلوکه شده در خارج متعلق به دولت نیست توضیح داد: بخش اعظمی از پولهای بلوکه شده در دولت دهم و یازدهم از بانک مرکزی استقراض و خرج شده است؛ در واقع درآمدهای نفتی که به کشور برنمی‌گشت توسط دولت‌ها به صورت ریال پیشخور شده و در مقابل بانک مرکزی برای آنها اسکناس چاپ کرده است تا دولت توانایی پرداخت هزینه‌های جاری را داشته باشد.
وی ادامه داد: دولت هم به بانک مرکزی تعهد داد که هرگاه پول فروش نفت به کشور بازگشت از آن این بانک خواهد بود. در واقع این پول باید پشتوانه اسکناس‌‌های چاپ شده شود. دولت یازدهم اقتصاد را با 400 هزار میلیارد تومان پول نقد در گردش تحویل گرفت. اکنون حجم پول در گردش حدود 900 هزار میلیارد تومان است. 500 هزار میلیاد تومان افزایش حجم پول در گردش آن هم طی دو سال، همان پولی است که دولت از بانک مرکزی استقراض کرده است. اگر این حجم پول بی‌پشتوانه باشد منجر به افزایش تورم افسار گسیخته در جامعه و تشدید بیمار هلندی می شود. وئیس جمهور و سایر مسئولان دولتی نیز تأکید کرده‌اند که پولهای بلوکه شده متعلق به دولت نیست.
وی با بیان اینکه اگر فرضاً چنین بودجه‌ای برای خرید پالایشگاه وجود داشته باشد، هیچگونه کمکی به پایدار سازی صادارت نفت خام کشور نمی‌کند گفت: اگر دوباره بحث تحریم‌ها پیش‌بیاید مطمئن باشید، هر پالایشگاهی که نفت ایران را دریافت کند، تحریم می شود. حتی اگر پالایشگاه مورد نظر نفت ایران را پالایش کند، هیچ کشور یا شرکتی اجازه خرید فرآورده های نفتی آن پالایشگاه را نخواهد داشت.
وی با تأکید بر اینکه اگر درآمدهای نفتی بلوکه شده ای هم وجود دارد باید از آن برای حل مشکلات صنایع داخلی ورشکسته و نیمه تعطیل و اشتغال جوانان کشور هزینه شود اظهار کرد: با سیاست جدید وزارت نفت به جای اینکه پالایشگاههای داخلی توسعه دهیم یا نو سازی کنیم، پالایشگاههای ورشکسته هند را نجات داده ایم. اقتصاد کشورهای دیگر را فعال کرده ایم و موجب اشتغال‌زایی در خارج کشور شده ایم.
سبزعلی پور با اشاره به اینکه طرح‌های پالایشگاهی داخلی نیاز به دلیل نیاز مالی سالهای طولانی نیمه کاره مانده‌اند گفت: اگر چنین پولی در خارج داریم طرح‌های داخلی اولویت دارند. همه تلاش دولت صرف جذب سرمایه گذار و انتقال فناوری شود. از سوی دیگر با توجه به کاهش قمیت نفت، دولت با کسر بودجه شدید مواجهه است.باید ذخایری باشد تا در مواقع ضروری دولت از آن استفاده کند.
رییس مرکز تجارت جهانی ایران با اظهار اینکه متأسفانه در حال حاضر دولت هزینه خریدهای خارجی خود را با پولهای بلوکه شده پرداخت می کند گفت: البته برخی از خریده‌های دولت حتماً محرمانه است! بهتر است دولت مردان اعلام کنند که پولهای بلوکه شده ای که قرار بود پیش از برجام آزاد شود، کجا هزینه شد؟ اصلاً چنین پولی دریافت شد؟ در کل بهتر است درباره میزان پولهای بلوکه شده ایران شفاف سازی کنند؛ چرا که بانک مرکز اعلام می کند این رقم 32 میلیارد دلار است اما کنگره امریکا این رقم را حدود 150 میلیارد دلار اعلام کرده است! در واقع مشخص نیست چقدر پول بلوکه شده است؟ چقدر آزاد شده است؟ قرار است این پول پشتوانه پولهای چاپ شده باشد یا با آن هواپیما بخرند؟ حرف‌های دولتی ها با هم در تضاد است.
وی با اشاره به اینکه عربستان بزرگترین شرکت نفتی دنیا را دارد اما اکنون به دلیل کاهش قیمت نفت و کسر بودجه در حال فروش بخشهایی از این شرکت است تأکید کرد: خرید پالایشگاه گره گشا مشکلات کشور و صادرات نفت خام نیست. دولت نمی‌تواند تاجر یا صنعتگر خوبی باشد. وزارت نفت نباید با سرمایه‌گذاری در خارج کشور درصد بزرگ کردن دولت برآید. با توجه به اصل 44 قانون اساسی، اگر دولت تصمیم به خرید پالایشگاه دارد باید این کار را از طریق بخش خصوصی انجام دهد. بخش خصوصی می تواند حتی بدون پول و با اتکا به اسم، سهام پالایشگاه بخرد. بخش خصوصی راحت تر می تواند مذاکره کند. اما متأسفانه مدیران دولتی دوست دارند درگیر خرید شوند چون خرید همیشه شیرین است. بدنه دولت تمایل به واردات یا سرمایه گذاری دارد. چون کار راحت تری است.
رییس مرکز تجارت جهانی ایران در پاسخ به این سؤال که طبق قانون دولت نمی تواند در طرحها بیش از 20 درصد سهامدار باشد اما اکنون تصمیم دارد که در برخی از پالایشگاه های خارجی بیش از این رقم سهام داشته باشد گفت: متأسفانه انگار این قانون فقط مربوط به داخل کشور است و در این مورد دولت خود را تابع این قانون نمی‌داند. کشور دچار سوء مدیریت است؛ در دولت احمدی نژاد هم درآمدهای نفتی به 700 میلیارد دلار رسید اما متأسفانه کار مفیدی انجام نشد.
سبزعلی پور در پایان اظهار کرد: اگرچه مدتی است خرید سهام یا ساخت پالایشگاه خارجی بر سر زبان مدیرانی نفتی افتاده است اما این موضوع تنها در حد حرفت است چراکه دولت توانایی انجام چنین کاری را ندارد؛ در واقع دولت توان مدیریتی ندارد که هم داخل و هم خارج را سر و سرمان دهد. و از همه مهمتر اینکه دولت پولی برای انجام اینکار ندارد.