اکبر ترکان با طرح این سؤال که "نامزدی ایران برای دبیرکلی اوپک چه توجیهی دارد؟" طی یادداشتی که در شماره اخیر هفته نامه آسمان به چاپ رسانده، از تصمیمات دولت و نیز سیاست های نفتی کشور به شدت انتقاد کرده است.
او که در دوره حضورش در وزارت نفت با انتقادهایی که به طور علنی نسبت به سیاست های دولت نهم داشت، به یکباره حکم برکناری خود را روی تابلوی اعلانات وزارت نفت دید، در این یادداشت از لزوم اشغال پست دبیرکلی اوپک توسط ایران سخن گفته است.
مهندس ترکان با بیان اینکه این روزها نفت همه چیز کشور ایران شده است، نوشته است: "در واقع ما موضوع یا سیاستی را داریم و همه چیز را بر اساس آن تنظیم می‌کنیم. تمام انرژی، وقت،سیاست، دیپلماسی و حتی همین نفت‌مان (که همه چیز است) را هزینه و صرف این می‌کنیم که به آن سیاست دست پیدا کنیم. همه چیز را نه درخدمت بلکه فدای یک موضوع می‌کنیم. این وضعیت در همه سیاست‌های داخلی و خارجی ما حاکم است. حال با این شرایط واقعا دبیرکلی ایران بر اوپک چه سودی به حال ما دارد؟ چه نفعی برای ایران و ایرانی به دنبال خواهد داشت و آیا کشورهای دیگر هم در این مقطع با این موضوع به راحتی برخورد می‌کنند و از آن می‌گذرند."
در این نوشتار، اکبر ترکان توضیح می دهد: "کشور ما به لحاظ آرمانی سیاست‌هایی دارد که کاملا درست است. ایده و اعتقادی دارد که واقعا به آن معتقد است. اما در شرایط امروز، دنیا با آرمان‌های ما تفاوت دارد و به طور حتم بسیاری از این آرمان‌ها با مشکل، یأس یا شکست مواجه می‌شود. نتیجه آن نیز این می شود که جوان‌ها از وطن می‌گذرند و حتی خیلی از خانواده‌ها می‌گویند ما که مسلمانی‌مان را داریم اینجا نشد در جای دیگر زندگی می‌کنیم. ترک وطن و آب و خاک می‌کنند. ایران و اسلام و وطن را که همه با هم یکپارچه است را پشت سر می‌گذارد."
معاون سابق وزیر نفت در ادامه نوشتار خود می گوید: "وقتی با قاطعیت و صراحت اعلام می‌کنیم که قطعنامه فقط یک کاغذ پاره است درست می‌گوییم. ما عقیده داریم و مطمئن هستیم که فقط یک برگه کاغذ است. اما دنیای امروز بسیار خشن‌تر و بی‌رحم‌تر از عقاید و آرمان‌های ما است به همین دلیل همین کاغذ پاره ما را مجبور به پرداخت هزینه‌های هنگفت و بی بازگشت می‌کند. دیپلماسی در دنیای امروز شوخی بردار نیست. ما دوست داریم که آرمان‌های امام راحل (ره) بر تارک دنیا بنشیند و حرکت‌های آزادی بخش همه از انقلاب پر شکوه ایران نشات بگیرد اما به واسطه سوء مدیریت بنده و امثال بنده این موضوع محقق نمی‌شود و تنها نتیجه‌اش بازهم شکست است."
به اعتقاد وی، "ناآشنایی به دنیای بیرون و دیپلماسی واقعی ضربه‌های مهلکی به امید و آرزوهای ما می‌زند. آدم ها یا ملتی که خودش با ناکامی و یأس مواجه است چطور می‌تواند برای بشریت رهنمود یا راه حل ارائه کند و دنیا را مدیریت کند. حال همه این‌ها را داریم می‌خواهیم بر صندلی مهمترین و تاثیر گذارترین سازمان نفتی دنیا تکیه بزنیم! چه چیزی برای ارائه داریم؟"
ترکان این پرسش را مطرح می کند که "ما چه کسی را داریم که برای پست به این مهمی معرفی کنیم؟" و سپس ادامه می دهد: "در شرایط فعلی ما افراد نابلد را در جایی که نباید باشند می نشانیم. کشتی‌گیر را برای شنا می‌بریم و بسکتبالیست را برای تکواندو و الی آخر. و موضوع بدتر اینجاست که همه آدم‌هایی را هم که داریم از یک جنس هستند و هیچ تفاوت یا کارآیی با آن دیگری ندارند. همه از یک جنس، جنس آقای رئیس داریم و نه بیشتر."
او تصریح می کند: "حال چه کسی به ما اعتماد می‌کند یا ما چه وجهه‌ای برای این اقدام داریم؟ حال بیاییم از چه کشوری حمایت کنیم تا نامزد دبیرکلی شود؟ دبیرکلی چه کشوری به نفع ماست؟ ما با کدام یک از نامزدهای فعلی یعنی عربستان، اکوادور، عراق وکویت رابطه حسنه‌تر و بهتر داریم تا در این بازی منافع کشور ما را هم در نظر بگیرند؟ حالا من به واقع سوال می‌کنم که نامزدی ایران برای دبیرکلی چه توجیهی دارد؟"