ایجاد تعاملات فراملی در نمایشگاه

در دهه 80 تلاش هایی صورت گرفت که برگزاری این نمایشگاه توسط تشکل های خصوصی انجام شود و نتیجه ای حاصل نشد و با توجه به اینکه در آن دهه شعار حمایت از بخش خصوصی بسیار انگیزشی بود با معیارهای تفویض اختیار برگزاری نمایشگاه نفت به بخش خصوصی توسط وزارت نفت بسیار در تناقض بود و راقم این سطور با توجه به سمتی که در اتحادیه صادرکنندگان فرآورده های نفت، گاز و پتروشیمی ایران داشتم بر این باور بودم که وزارت نفتی که حاضر نیست یک نمایشگاه را به بخش خصوصی واگذار کند چگونه می خواهد این بخش را در صنعت نفت مشارکت دهد . نمایشگاه نفت طی دو دهه برگزاری خود روند صعودی نداشته و اگر پیشرفتی هم حاصل شده آن چنان مشهود نبوده است و فراز و نشیب بسیاری داشته است وقتی شرایط خوب باشد و نمایشگاه با استقبال روبرو شود برگزار کننده هم چون نگاه انتفاعی به قضیه دارد جوانب و شاخ و برگ آن را وسعت بیشتری می دهد، اگر درسالی با استقبال روبرو نشود جنبه انقباضی را در پیش می گیرد در هر صورت نمایشگاه نفت و گاز چون با رویکرد دراز مدت و هدفمند همراه نیست نمایشگاهی صرفا بازار کسب و کار اقتصادی تلقی می شود. وزارت نفت زمانی می تواند ادعا کند که برند نمایشگاهی اش سرآمدتر از جایگاه ایران در عرضه نفت است که در این نمایشگاه تعاملات فرا ملی اتفاق بیفتد بطور مثال معاملاتی درحوزه های نفت برای کشورهایی مثل عراق و کشورهای نفتی دیگر قابل تحقق باشد و این کشورها با این هدف به ایران بیایند و نمایشگاه را بازدید کنند. صنعت نمایشگاهی ما از قافله نمایشگاهی جهان عقب افتاده است و در مقایسه با نمایشگاه های بین المللی نفت در دیگر کشورها از امکانات و تجهیزات حداقلی در نحوه خدمات رسانی، آموزش، حمل و نقل و It و ... برخوردار بوده است . اینکه چرا ما آن قدر اصرار به آزمون و خطا داریم و از یک الگوی ممتاز نمی توانیم تبعیت کنیم تا به یک موقعیت آرمانی برسیم به نظر من این مشکل در تمامی شئونات کشور رخنه کرده است و محدود به نمایشگاه نیست و نحوه حکمرانی در کشور این اجازه را به فعالان اقتصادی نمی دهد که برای بیست سال آینده برنامه ریزی داشته باشند و حداقل برنامه ریزی مطلوب ما پنج ساله است و در طی این زمان کوتاه هم پیشرفت ها تدریجی بوده اند .