احمد صرامی
در خصوص نمایشگاه ،نفت گاز و پتروشیمی و پالایش بیست و چهارم ذکر چند مورد می تواند ابعادی تازه از برگزاری اینچنین رویدادهائی را بهتر و بیشتر هویدا سازد.
قطع به یقین حضور فیزیکی چه به عنوان مشارکت کننده وچه بازدید کننده برغنای آن می افزاید.چرا که لایه های ژرف و تامل برانگیز از دفتر نمایشگاه و تورق آن رمانی از دلدادگی و آزادگی است.
آنجا که با ایستادگی و مشقت سربلندی را تجربه می کنی .شایستگی و اقتدار را به حد اعلا می بینی و حظ می بری.
قطعا فیلم های خوب و تئاتر هایی از جنس داستانهای بزرگان ادب و فرهنگ را دیده اید و یا حداقل شنیده اید.
هر جمله ایی را چند بار می خوانید و هر سکانسی را که احساس خوشایندی به شما منتقل می کند به کرات می بینید و در مورد آن می گوئید و می شنوید.انگار تمامی ندارد .و بهتر است نداشته باشد.مگر اثر ادبی مولانا ،دانته ،هومر قدیمی می شود و یا حتی از ارزش آن کم می شود.
هر رویدادی در جای خود و در زمان خود فقط اتفاق است و اگر ماندگار شد اثر خواهد بود.اما اثر ها چگونه ماندگار می شوند.بلافاصله خواهیم گفت اثری بی بدیل و خالص و برآمده از حال و عشق و تفکر عمیق.
به نظر بنده نمایشگاه ها هم از همین قاعده تبعیت می کنند.هرسال شاهد اتفاقاتی خوب هستیم و شگرف آنکه موازنه حضور و بروز شرکت های ایرانی حسب تمایل خردجمعی در نظام حکومتی بسیار تاثیر گذار بود. در این خصوص انتقادات بسیاری را شنیدیم و البته بعضا درست و بجا بود.اما تمام قضایا به اینجا ختم نمی شود .
تحریم ها تاثیر گذار است و بسیار ما را در بعد اقتصادی دچار چالش های رفتاری همراه با صرف هزینه های چندباره می کند.اقتصاد جهانی براساس سعی و خطا ،دیگر نمی تواند مطلوبیت داشته باشد.اما در تنگنای محرومیت ها ،چه بسا این سعی و خطا به شیرینی شهد عسل است.
در خلال برگزاری نمایشگاه ،فارغ از هر حس هیجانی و کاملا واقع گرایانه بازدیدی از سالن های داخلی ،خارجی و توامان داشتم. بواسطه حضور در بازار فرآورده های نفت ،گاز و پتروشیمی به درجه ای از خودکفائی ،باور و بعضا کاربردی تر پی بردم و با مداقه بیشتر ،تنها برنامه ریزی منسجم و موثر و مفید بر اساس حرکت مهندسی و مدیریت جامع را دارای خلاء دیدم.
چنانچه این ابزار با برخورداری از بخش نرم افزاری و سخت افزاری در اختیار قرار گیرد ، حجم قابل توجه از خواسته های بازار داخل برای تولید داخلی و صادراتی را می توان پاسخ گو ،بود.
با تحلیل بازار و تحقیق در عملیات کاملا این مدیریت انجام شدنی خواهد بود ،خاصه آنکه استفاده از بدنه کارشناسی بخش خصوصی بر هم افزایی و نتایج مطلوب در فضای تحریم ، بسیار کارآمد خواهد بود.
سوی دیگر ، بلند نظران و راست قامتان صنعت خودنمائی کردند. انتقاد بسیاری بر حضور سرد خارجیان بود و البته تا حدودی به جا و منطقی مطرح شد.
غالبا اکثر قریب به اتفاق چگونه و چرائی وقایع را مرزی نمی شناسند.در فلسفه وجودی ، چرائی همیشه یک گام جلوتر است.چرا خارجیان کمتر شرکت کردند.با سوالی این چالش را دنبال کردم.و تنها یک پاسخ یافتم.حضور و بروز شرکت های خدمات مهندسی و ساخت .از پرس و جو با بخش خصوصی که غالبا از دوستان نزدیک و صاحب برند و دارای پروژه در خارج از کشور بوده و هستند ، شنیدم که ما توانائی کافی و مقتدرانه به حد نیاز و کفایت داریم.و شاید تعداد کم خارجیان به جهت آن چند درصد باقی مانده که بیشتر در ابزار دقیق یا آلیاژی بود ،جورچین را تکمیل می کرد.به نظر بنده سوال روشن ، جوابی ساده و روشن داشت ،نیامدند چون رقیبانی داشتند ،اما باید ترتیبی اتخاذ شود این توانستن با درجا زدن و فقدان حمایت دولتمردان به دلسردی نیانجامد.
همچنین به روزرسانی و تکنولوژیک فکر کردن و روش های اصولی به روز مهندسی همچون استفاده ابزاری از مکاترونیک و طراحی صنعتی پیشرفته قطعا ما را به جایگاه بهتری سوق خواهد داد.و این موضوع با کارآفرینی،اشتغالزائی ،صرف درست منابع و النهایه استفاده درست از انرژی همراه خواهد بود .
به هرحال چرخه مالی وزارت نفت و شرکت های تابعه و تجهیز صنعت نفت با مدیریت اقتصاد کلان عجین است.و عدم استفاده از این همه تصمیم آگاهانه مدیران، بی انگیزگی خواهد آورد .و البته در ارتقاء رشد اقتصادی ،ومهار رشد نقدینگی روز افزون تاًثیر خواهد گذاشت.