مهندس مهرداد سعادت دهقان- مدیرعامل شرکت آذر روانساز (پترونول)
تحریم های ناجوانمردانه و خصمانه، بصورت مداوم و بی وقفه، طی چند سال اخیر، پیکر تولید، اقتصاد، و صادرات کشورمان را هدف قرارداده است و چه بسا به نقل از خود تحریم کنندگان، سخترین آن را در طول تاریخ معاصر در حال تجربه هستیم.
ایران عزیز ما، بعنوان یک کشور صاحب نام در زمینه صادرات نفت و محصولات پایین دست این صنعت، در دنیا شناخته شده است و این بدان معناست که اگر بتوان به روند صادرات آن سرعت بخشید و آن را از افول و رکود حاصل تحریم ها، نجات داد، قدم موثر و بزرگی در کاهش آزار تحریم ها بر تولید، و همچنین از دست ندادن سهم بازار آن محصولات در بازار های خارجی قلمداد می گردد.
بیشترین سهم بازار صادرات محصولات روغن در حیطه چهار شرکت معظم دولتی بوده و هست و توسعه صادرات بدون در نظر گرفتن تصمیمات کلان مدیریتی این چهار پالایشگاه، امری دور از دسترس و غیر حرفه ای به نظر می رسد.
هدف اصلی تحریم ها، شرکت های دولتی و نهادهای موثر اقتصادی در کشور بوده است و یقیناً آثار منفی فشارهای خارجی را می توان در این چهار پالایشگاه دولتی نیز تحقیق و رصد نمود.
تلاش مدیران محترم و با سابقه آنها در کوتاه کردن مسیر صادرات محصولاتشان به خارج از ایران، با توسل به تجار خرد و کلان خارجی، امری طبیعی به نظر می رسد، حال آنکه پتانسیل بسیار موثر و دسترس تری در کشور ، قابل استفاده در این راه و هدف می باشد که آن هم شرکت های تولیدی بخش خصوصی روانکار معرفی می گردد.
در نیم نگاه اول شاید بخش خصوصی بعنوان رقیب در این امر تلقی شود حال با تعمیق نگرش و تحلیل شرایط کنونی بازار جهانی، می توان دریافت که نه تنها رقیب نبوده و نیستند بلکه با گردش حجم کنونی صادرات پالایشگاه ها در تولیدی های خصوصی، می توان به چند هدف مضاعف ذیل نیز دسترسی پیدا کرد:
بدوا، حجم بالاتر تولید در بخش خصوصی، تحرک بازار و شوق و توان بالاتر اقتصاد داخلی را به همراه خواهد داشت.
متعاقبا از خروج ارزش افزوده محصولات و حتی مواد خام صادراتی تجار واسط خارجی، جلوگیری به عمل آمده و باعث رونق بیشتر بخش توسعه بازار می گردد.
فلذا پیشنهاد نگارنده به عنوان یک تولید کننده و صادرکننده نمونه در سال های گذشته این است که به جای صادرات روغن پایه پالایشگاه توسط واسطه های خارجی، آن هم با قیمت کمتر از فروش در بازار داخلی ایران، می توان آن را تحویل شرکت های تولیدی بخش خصوصی نمود که با تبدیل آن به محصول روانکار و همچنین صادرات آن با نام خود پالایشگاه ها و یا بخش خصوصی، ارزش افزوده بیشتری را تحصیل کرده و از خام فروشی نیز جلوگیری گردد.
حال اگر ارائه این روغن پایه به بخش خصوصی، منوط به شرط صادرات گردد، از نگرانی احتمالی ورود به بازار داخل نیز می توان جلوگیری کردو چرخ تولید داخل نیز در سال رونق تولید، سریعتر خواهد چرخید.
به امید آنکه روزی، مدیران محترم پالایشگاه های صاحب نام، با در نظر گرفتن تجربه مفید و ملموس بخش خصوصی و چابکی آنان در دور زدن تحریم ها، طی جلسات حضوری با کارشناسان تولیدی های خصوصی، به دنبال دریافت پیشنهادی جدید و مفید، نقش جدیدی را در روند حیات و توسعه صادرات، ایفا نمایند.