صعود به کوه مقدس به اندازه کافی بی خطر به نظر می‌رسید. در کنار کنفرانس سالانه اقلیم سازمان ملل در شبه جزیره سینا مصر، چند ده تن از رهبران مذهبی از هند تا ایندیانا قصد داشتند در نشست سران آن برای طلب بخشش به‌خاطر آسیب‌هایی که بشریت به مادر زمین وارد کرده دعا کنند. فرماندار نظامی محلی مصر با احتیاط از این ایده استقبال کرد و امیدوار بود که این ایده بتواند گردشگری را تقویت کند. اما روسای او در قاهره هیچ شانسی نداشتند. به شرکت‌های اتوبوسرانی و هتل‌ها گفته شد که رزرو خود را لغو کنند. ماموران امنیتی کارچاق‌کن محلی را گرفتند، گوشی او را برداشتند و آن را بررسی کردند تا نام‌هایی را در لیست سیاه قرار دهند. یکی از سازمان‌دهندگان این مراسم، که رویداد طلب بخشش از زمین را به لندن منتقل کرده، می‌گوید: «آنها می‌خواهند ما را کنترل کنند».
در حالی که کارشناسان اقلیم و سیاستمداران از سراسر جهان برای شرکت در COP27 به تفرجگاه شرم‌الشیخ سینا پرواز کردند، حاکمان مصر این محل برگزاری مراسم را بیشتر تحت کنترل خود در‌آورند. آنها مجوزهای سازمان‌های غیردولتی مصری را به شدت محدود کرده‌اند، دوربین‌هایی را در تاکسی‌ها نصب کرده‌اند تا رانندگان پرحرف مصر را آرام کنند، و منطقه‌ای را که ظاهرا تحت کنترل سازمان ملل متحد است، با مردان امنیتی لباس شخصی که بر برگردان یقه‌هایشان سجاق‌های ویژه‌ای وصل بود، پر کردند. در همین کشور فعالانی را که به دنبال پاسخگو کردن مقامات به خاطر ویران کردن محیط زیست مصر هستند، حبس کرده‌اند.
مصری‌ها سابقه طولانی در اعتراض به بلایای محیط زیستی دارند. پیامبران و دهقانان، فرعون را مقصر قحطی‌ها و طاعون‌های کتاب مقدس می‌دانستند. مبارزان اخیر، دولت حسنی مبارک، رئیس جمهور، را به دلیل ساخت یک کارخانه آمونیاک در شهر ساحلی خود در دامیتا مورد انتقاد قرار دادند و پیروز شدند. و پس از قیام اعراب در سال 2011، زمانی که مبارک سرنگون شد، هزاران مصری در اعتراض به ساخت راکتورهای هسته‌ای، نیروگاه‌های زغال سنگ در مناطق مسکونی و بزرگراه‌هایی که محله‌های آنها را درنوردید، تظاهرات کردند. پس از اینکه ژنرال ارشد کشور، عبدالفتاح السیسی، قدرت را در سال 2013 به دست گرفت، مخالفت‌های زیست محیطی را خفه کرد و هر پروژه بزرگی را که اراده کرده به سرانجام رسانده است. یک فعال مصری که مانند همه امثال خود خواست نامش فاش نشود، می‌گوید: «هرچه آسیب زیست محیطی بدتر باشد، سکوت بیشتر است».
سبزها قطعا باید فریاد بزنند. بر اساس برآوردهای رسمی، تا سال 2030، افزایش سطح آب دریا ممکن است تولیدات کشاورزی در دلتای پست [رود نیل]، سبد نان مصر را 30 درصد کاهش دهد. کشاورزان در حال حاضر از کاهش محصول خبر می‌دهند زیرا آب شور به مزارع آنها نفوذ می‌کند. اما گروه‌های محیط زیست می‌گویند که نمی‌توانند کار میدانی انجام دهند یا آگاهی‌ها را افزایش دهند. آنها با همان محدودیت‌هایی روبرو هستند که سازمان‌های غیردولتی در حوزه‌های دیگر. معترضان خیلی راحت برچسب «تروریست» می‌خورند و زندانی می‌شوند. قوانین محدودکننده تشدید شده است. مجازات دریافت وجوه خارجی که بسیاری از گروه‌های سبز برای بقا به آن نیاز دارند، اصلاح شده و احتمال صدور احکامی چون اعدام یا حبس ابد را هم دارند. یکی از فعالان محیط زیست مصری با ابراز تاسف می‌گوید: «دیگر هیچ فعالیتی وجود ندارد». به گفته گروه‌های حقوق بشری، مشخص نیست که چه تعداد از 65000 زندانی سیاسی مصر از فعالان سبز هستند. اما در میان آنها شامل چندین فعال برجسته محیط زیست وجود دارد. احمد آماشا، که به سازماندهی اعتراضات دامیتا کمک کرد و انجمن عربی برای محیط زیست و توسعه پایدار را برای آموزش فعالان راه اندازی کرد، چهار سال از پنج سال گذشته را در زندان گذرانده است. خانواده‌اش می‌گویند بیضه‌هایش دچار برق گرفتگی شده و دنده‌های چپش شکسته است. محمد آماشا، پسر این فعال که در آمریکا زندگی می‌کند، می‌گوید: «در مصرِ سیسی به حقوق زیست‌محیطی بیش از هر حقوق دیگری احترام گذاشته نمی‌شود».
بولدوزرهای آقای سیسی با اطمینان از اینکه با سکوت همراهی خواهند شد، به قهوه‌ای کردن چشم‌انداز سبز در کشوری که ۹۵ درصد آن بیابان است سرعت بخشیده‌اند. در اوایل سال جاری، او به ارتش اجازه داد تا 37 جزیره، عمدتا در نیل، را که قبلا به عنوان مناطق حفاظت شده تعیین شده بودند، توسعه دهد. ساخت و ساز در جزیره تاویلا در سواحل دریای سرخ آغاز شده است. همچنین نیروهای امنیتی پاکسازی الوراق، جزیره‌ای در نیل را که یکی از بزرگترین فضاهای سبز باقی مانده در قاهره بود، آغاز کرده‌اند. برخی از سبزهای مصر خواهان تحریم کنفرانس هستند. یکی از اعضای تبعیدی اخوان‌المسلمین، گروه اسلام‌گرای ممنوعه‌ای که آقای سیسی در سال 2013 دولتش را سرنگون کرد، می‌گوید: «این کنفرانس فقط سبز شویی در شرم الشیخ است.» اما برخی دیگر استدلال می‌کنند که برگزاری COP27 در مصر همچنان مزایایی دارد. برخی از ناراضیان زیر چتر سازمان‌های بین المللی از حلقه امنیتی عبور کرده‌اند. در هشتم نوامبر صنعا سیف، خواهر علا عبدالفتاح، یک فعال برجسته دموکراسی، یک کنفرانس مطبوعاتی برای نشان دادن وضعیت اسفناک خود برگزار کرد، وی در اعتصاب غذا در زندان به سر می‌برد. و فعالان محیط زیست مصری همچنان از نگاه آقای سیسی حمایت می‌کنند که کشورهای ثروتمند باید هزینه آلودگی‌های گذشته را به نفع مدعیان شایسته‌ای مانند مصر بپردازند.