قطعنامه پیشنهادی چین و روسیه برای تمدید مهلت بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران، در شورای امنیت سازمان ملل رای نیاورد.
با وضع موجود، شش قطعنامه پیشین دوباره اجرایی می‌شود؛ قطعنامه‌هایی که در دوران محمود احمدی‌نژاد (از ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹) صادر شد و محدودیت‌های گسترده‌ای را علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال کرد:
1️⃣ قطعنامه ۱۶۹۶ (۹ مرداد ۱۳۸۵): اولین قطعنامه الزام‌آور شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی در مورد مسائل هسته‌ای بود. بر اساس آن ایران باید تمامی فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری را به‌طور کامل و قابل راستی‌آزمایی تعلیق کند و با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاری کامل داشته باشد.
2️⃣ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲ دی ۱۳۸۵): جمهوری اسلامی ایران موظف شد فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی اورانیوم و پروژه آب سنگین اراک را تعلیق کند. محدودیت‌هایی علیه افراد و نهادهای مرتبط با برنامه هسته‌ای و موشکی ایران نیز اعمال شد.
3️⃣ قطعنامه ۱۷۴۷ (۴ فروردین ۱۳۸۶): دامنه تحریم‌ها گسترش یافت؛ تحریم تسلیحاتی، محدودیت‌های مالی و سفر و فشارهای اقتصادی برای ایجاد روابط مالی با جمهوری اسلامی ایران.
4️⃣ قطعنامه ۱۸۰۳ (۱۳ اسفند ۱۳۸۶): گسترش بیشتر تحریم‌ها و ایجاد محدودیت‌هایی برای مبادلات بانکی.
5️⃣ قطعنامه ۱۸۳۵ (۶ مهر ۱۳۸۷): تاکید بر توقف فعالیت‌های آب سنگین و لزوم همکاری با آژانس. در این قطعنامه تحریم جدیدی اعلام نشد اما بر ادامه تحریم‌های گذشته تاکید شد.
🗓 پس از این قطعنامه بود که احمدی‌نژاد گفت: «آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه‌‌دان شما پاره شود.»
6️⃣ قطعنامه ۱۹۲۹ (۱۹ خرداد ۱۳۸۹): این یکی از گسترده‌ترین مصوبه‌ها علیه فعالیت‌های هسته‌ای، نظامی، بانکی و اقتصادی و دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران بود.