موضع مسئولان اقتصادی کشور همواره در برابر گزارش ها و آمار دو نهاد مهم در اقتصاد جهان یعنی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی متفاوت و گاه متضاد بوده است.
هرگاه این دو نهاد آمار مثبتی از عملکرد اقتصادی دولت و وضعیت شاخص های اقتصادی کشور ارائه دادند، مسئولان دولتی نیز به همین موارد استناد کرده و از آن برای دفاع از تصمیمات و سیاستگذاری های خود سود برده اند. هر گاه هم که این آمار و ارقام برخلاف خواسته آنان بوده و نشان از ضعف عملکرد آن ها داشته، این دو نهاد بین المللی را به ضعف آماری، سیاسی کاری و تحت تاثیر بودن متهم کرده اند.
به طور مشخص در چند سال اخیر این اتفاقات به تناوب روی داده است تا آنجا که وزیر اقتصاد که این دو نهاد را تحت تاثیر قدرت های بزرگ خوانده و معتقد بود که صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در جهت منافع کشورهای صنعتی و قدرت های اقتصادی حرکت می کند، در جریان استیضاح خود و در مجلس شورای اسلامی از گزارش های مثبت این نهادها برای دفاع از عملکرد خود استفاده کرد تا رای اعتمادی مجدد بگیرد. این در حالی بود که کارشناسان اقتصادی همواره از این دو نهاد به رغم برخی موضع گیری هایی سیاسی، به عنوان معتبرترین مرجع آمار و ارقام اقتصادی یاد می کنند.
اما شمس الدین حسینی مجددا در نوروز 91 در سخنرانی خود در این نهادها را به سیاسی کاری متهم کرد و گفت: «این نهادها بر پایه ملاحظات سیاسی قدرت‌های بزرگ عمل می‌کنند.»
با این همه رییس صندوق بین المللی پول در نشست گروه 20 در حاشیه اجلاس بهاره بانک جهانی از اقدام های اصلاحی ایران در زمینه یارانه ها تقدیر کرد و یکی از مهمترین راهکارهای برون رفت کشورها از وضعیت بحرانی را اصلاحات ساختاری عنوان و تأکید کرد که یکی از مهمترین این راهکارها هدفمندسازی یارانه ها در بسیاری از کشورهاست.
کریستین لاگارد اقدامات صورت گرفته در ایران در دو سال گذشته را بی نظیر توصیف کرد و از بقیه کشورها خواست که اصلاحات صورت گرفته در ایران را به عنوان یک الگو مدنظر داشته باشند. بررسی آخرین وضعیت اقتصاد جهان و چشم انداز کوتاه مدت و بلند مدت آن یکی از مهمترین نگرانی ها و اولویت‌های اجلاس بهاره 2012 بانک جهانی و صندوق بین المللی پول است. حال نمی دانیم باید این تقدیر صندوق بین المللی پول را باور کنیم وبه آن دل خوش کنیم یا آن را یک کار سیاسی و تحت تاثیر قدرت های بزرگ به حساب آوریم.