مهندس سعیدی، مدیرعامل شرکت آرمیتیس پرشیا
مشکلات پیش روی دست اندرکاران
این صنعت
در حال حاضر بخش صنعت 37% از تولید ناخالص داخلی ایران را تشکیل می
دهد و بعد از بخش خدمات که سهمی معادل 53% دارد دومین بخش مهم اقتصادی در کشور است
. قبل از اینکه قیمت نفت در بازارهای جهانی سقوط کند بالغ بر 81 هزار واحد صنعتی
کوچک و متوسط در ایران فعالیت می کردند که برای نزدیک به یک میلیون نفر شغلی ایجاد
کرده بودند ، اما متاسفانه طبق گزارش فاینشیال تایمز در گزارشی که با اشاره به
شرایط صنعت ایران در سالهای بعد از تحریم بانکی بوجود آمده از سال 2015 میلادی
تاکنون حدود 20% از واحدهای صنعتی کوچک و متوسط ایران رسما تعطیل شده اند و شمار
زیادی از آنها هم حجم کاری خود را کاهش داده اند . این موضوع خبری است بس مهم و
تاسف بار که اهمیت آن زمانی روشن می گردد که بدانیم صنایع کوچک 92% از مجموع
واحدهای صنعتی فعال در ایران را بخود اختصاص می دهد و 45% از جمعیت فعال در صنعت
در این گروه مشاغل می باشند.
آنچه گفته شد نمایی از وضعیت کل صنعت که کارخانه های تولید و بسته بندی قیر یکی از زیر مجموعه
های این صنایع بوده و البته به تبع آن مجموعه شرکت های بازرگانی که خاصه در این
حوزه فعالیت دارند . سازمان توسعه صنعتی سازمان ملل متحد درگزارش اخیر خود در مورد
موانع توسعه صنعتی ایران نوشته که فقدان سازمان ها و موسسات ناظر ، نظام بانکی
ناکارآمد بخصوص بعد از تحریمهای غرب ، فقدان بخش تحقیق و توسعه ، کم بودن مهارتهای
مدیریتی ، نظام مالیاتی ناکارآمد و فقدان اشنایی لازم با ساختار بازارهای جهانی و
عملکرد این بازارها از اصلی ترین و مهمترین ضعف های بخش صنعت ایران است .
ضعف های مطروحه فوق ضعفهایی عمومی است که کم و
بیش تمامی صنایع با آن درگیرند اما صنایع تولید قیر که بیش از 5% از کل درآمدهای
صادراتی کشور را تامین می کند و به همین دلیل یکی از صنایع بسیار مهم و استراتژیک محبوب
می شود ، با مشکلاتی خاصی روبروست که در زیر ، بخشی از آنها ارائه می
گردد :
o
صدور
مجوز بیش از حد کارخانه جات تولید قیر
o
قیمت
بالای تولید قیر ایران نسبت به رقبای خارجی
o
کیفیت
پایین محصولات تولیدی
o
نوسانات شدید قیمت نفت که
موجب تغییرات شدید درقیمت وکیوم باتوم به
عنوان مواد اولیه تولید قیر شده است
o
عدم
استانداردسازی تولیدات
o
عدم رقابت
سالم در قیمت گذاری
o
رقابت
تهاجمی و ناسالم تولید کنندگان بزرگ (خصولتی)
o
عدم حمایت
دولت
o
مشکلات
ترابری و هزینه های بالای آن
o
تاخیر طولانی در عودت
مالیات بر ارزش افزوده
o
کمبود بودجه و منابع لازم برای تامین مالی صادرات
o
تحریم های
بانکی ایران و تاخیر در پرداخت مشتریان
o
کاهش
تقاضا در بازار خارجی
o
واسطه گری
بسیار زیاد و چند لایه
o
نرخ بالای بهره بانکی
o
عدم
شناسایی بازارهای هدف و نبود برنامه های راهبردی برای نفوذ و ورود به بازار های
جهانی
o
نداشتن
نماینده قابل اطمینان در کشور مقصد
o
اطمینان
نداشتن نسبت به تغییرات نرخ بهره و نرخ ارز
واقعیت این است که مهمترین عامل در تصمیم گیری
برای سرمایه گذاری «سود مورد انتظار» می باشد که در فعالیت های صنعتی کشور ما ،
خاصه در صنعت قیر بنا به دلایل مطروحه فوق بسیار نازل یا منفی شده است. به همین
علت صاحبان سرمایه رغبت خود برای سرمایه گذاری را از دست داده و بسمت فعالیت های کم چالش تر و سود آورتر نظیر
معاملات مقطعی، دلالی، یا سپرده گذاری در بانک ها گرایش پیدا کرده اند. البته کم
بودن منابع بانکی –نرخ بالای بهره- بی میلی بانک ها به پرداخت تسهیلات برای
فعالیت های تولیدی نیز در این مورد بی تاثیر نیست. قوانین و مقررات تولیدستیز،
فساد اداری و صدور مجوزهای گوناگون هم فضای کسب و کار را بسیار نامساعد کرده است.
اما اینکه دائماً میز گردی تشکیل شود و در مورد
قیر و مشکلات آن داد سخن دهیم دیگر کاساز نیست، باید به دنبال چاره کار باشیم و
راه کاری ارائه نمائیم. مشکلات را همگی مطلع هستیم آشفتگی بازار قیر دامن گیر همه
دست اندرکاران آن شده است. پس چه باید
کرد؟؟؟؟
چند راه کار پیشنهادی :
1)
حمایت جدی دولت از بخش خصوصی به جای شرکت های خصولتی
2)
شناسایی تولید کنندگان با کیفیت و معرفی آنها از طریق اتحادیه و یا طرق دیگر
3) مسدود کردن واقعی صدور مجوز ایجاد
واحد های قیر سازی از سوی وزارت صنعت و
معدن و تجارت
4)
کنترل کیفیت بااستاندارد سازی اجباری برای صادرات قیرهای سالم
5) تعیین قیمت وکیوم باتوم و قیر با
توجه به بازارهای رقبای خارجی
6)
هماهنگی و رقابت سالم بین تولید کنندگان قیر با کیفیت با نظارت اتحادیه
7) اولویت اختصاص وکیوم باتوم هر پالایشگاه به کارخانه های تولیدی مجاور خود
پیشنهادات فوق می تواند در اسرع وقت بکار گرفته
شود . واقعیت اینکه اگر به خود نیاییم بزودی بازار جهانی را از دست خواهیم داد و
کسی قیر ایران را برای استفاده در جاده های خود سفارش نخواهد داد. این مسئله فقط
مشکل بخش خصوصی نیست بلکه یک مسئله بزرگ ملی است و باید همگی برای حل آن بیاندیشیم
و فقط دنبال منافع شخصی و شرکتی خود
نباشیم .
بیایید درست
بیاندیشیم و درست عمل کنیم چرا که منافع همه ما در گرو درست کارکردن در طول زمان
می باشد.
شرکت آرمیتیس پرشیا
صدیقه سعیدی