تغییرات تجاری ایران بعد از تحریم‌ها

فرانس 24: وضعیت اقتصادی ایران دشوار شده است، آیا شما در این اجلاس به‌ دنبال راه‌حلی برای خروج مردم از این وضعیت هستید؟
نهاوندیان: به ‌طور دقیق خیر، زیرا با وجود تمام تفاسیری که از تحریم‌ها وجود دارد، حجم روابط تجاری با ایران رشد کرده است و ما اکنون تجارتی بیش از 160 میلیارد دلار اعم از صادرات و واردات داریم، اما حقیقت این است که تحریم‌هایی اعمال‌شده توسط قدرت‌های غربی، باعث تغییر شرکای تجاری ایران شده است و شاهد این هستیم که حجم زیادی از تجارت به سمت دنیای شرق رفته است. برای مثال؛ حجم تجارت ما با فرانسه در مقایسه با سال‌های 2011 تا 2013، 4 میلیارد دلار خواهد بود، در صورتی‌که در این زمان حجم روابط تجاری ما با چین از 2 میلیارد دلار به 45 میلیارد دلار می‌رسد. با کره و هند نیز به همین شکل است.
این تغییر چگونه خواهد بود؟
ارقام نشان می‌دهد که حجم روابط تجاری با چین در صادرات، 7/14 میلیارد دلار و در واردات، 3/13 میلیارد دلار است و حجم تجارت با کره نیز به 5/3 برابر در مقایسه با سال 2003 و با هند، به 5 برابر رسیده است.
آیا حضور شما در این اجلاس برای یافتن شرکای تجاری جدید است؟
این یک جلسه معمولی شورای ملی ICC است که در آن بحث‌های عادی و گزارش‌های اعضای ICC ارائه می‌شود، البته در حاشیه اینچنین جلساتی فرصت این را داریم که در مورد روابط دوجانبه صحبت کنیم. از نظر اقتصادی، بازاری به بزرگی ایران با 75 میلیون جمعیت از 300 میلیون جمعیت کشورهای آسیای‌ میانه را نمی‌توان نادیده گرفت و با وجود هزینه‌های اضافی حمل‌‌و‌‌نقل و مشکلات بانکی تحمیل شده به تجار ایرانی، زندگی تجاری ایرانی‌ها همچنان ادامه دارد.این سخنان شما در شرایطی است که برخی هزینه‌ها در ایران افزایش یافته و به ‌طور مثال، نرخ تورم بالا رفته‌است. یک تحلیل‌گر اقتصادی باید عوامل بیرونی و درونی را تمییز دهد. سال گذشته دولت در مورد یارانه‌ها سیاستی اتخاذ کرد که باعث افزایش قیمت گازوئیل، برق و غیره شده است که این افزایش قیمت روی نرخ تورم اثر گذاشت. اقتصاد ایران با این بیماری آشنا است و نرخ تورم موضوع غریب و جدیدی برای ایرانی‌ها نیست.
عنصر دیگری که می‌تواند تاثیر مستقیم داشته باشد، تحریم نفت و تحریم بانک مرکزی ایران است و واضح است که زندگی برای مردم ایران مشکل شده است. در این زمینه باید دید چه کسی یا کسانی خریدار نفت ایران هستند؟ صادرات اصلی نفت ایران به کشورهای چین، هند و دیگر کشورهای آسیایی انجام می‌شود و اروپا سهم خیلی کمی از بازار نفت ایران دارد. بنابراین برای آن کشورها خیلی مهم نیست؛ اگرچه فشارهایی بر مبادلاتی که براساس یورو انجام می‌شود، وجود دارد که در این زمینه، استفاده از ارز ملی طرف‌ها در معامله، راه‌حل مشکل است. پس به ‌طور کلی، برای هر محدودیتی، راه‌حلی نیز وجود دارد؛ اما بدترین موضوع در رابطه با تحریم این است که دیوار بلندی از آن ساخته و محرک‌های بزرگ‌تری اطراف آن جمع شود؛ زیرا در این شرایط است که گاهی «شفافیت» کاهش می‌یابد.
شما تصور می‌کنید در مورد هر نوع تحریم که اتحادیه اروپا و سازمان ملل در مقابل ایران اتخاذ کرده، واقع‌گرا هستید؟
اساسا باید گفت که «تحلیل توفیق» با «تحلیل تاثیر» فرق می‌کند. اگر هدف تحریم این است که رفتار سیاسی ایران را تغییر دهد، باید بگویم که به هیچ عنوان، موفق نخواهد شد؛ اما اگر می‌خواهید بدانید که تاثیر اقتصادی داشته است؟ باید گفت، بله؛ زیرا این مساله بر اقتصاد ما تاثیر گذاشته، اما تاثیرات مثبت و منفی در این بین وجود دارد. از جنبه مثبت، این تحریم مانند یک اقدام محافظتی عمل کرده است و صنعت ایران در برخی زمینه‌ها شکوفا شده است. البته تاثیرات منفی هم داشته و شرکای تجاری ایران نیز از این موضوع صدمه دیده‌اند، اما اقتصاد ایران محدود نشده است.به‌ طور مثال، فرانسه با توجه به روابط تاریخی و فرهنگی که با ایران داشته، می‌توانست به آسانی حجم روابط تجاری خود را با ایران به 5 یا 6 برابر برساند. در این شرایط، تنها تجارت از طرف شرکت‌های کوچک و متوسط کم شده و شما دوباره می‌توانید وارد این بازار شوید؛ زیرا ایران بهترین شریک برای اروپا در زمینه انرژی است. بنابراین اگر به ‌صورت بلندمدت نگاه کنید، خواهید دید که برای 20 سال آینده، اروپا شریکی در زمینه انرژی نخواهد داشت.