رابطه سولفور و تجمع ترکیبات آلی در عمق دریای سیاه

به گزارش اوپکس به نقل از انرژی امروز دریای سیاه یک بدنه آبی عجیب است. در این دریا در عمق پایین از 150 متر غلظت اکسیژن محلول تقریبا صفر است، به این معنی که حیات رده های عالی در این مناطق امکان ظهور و زندگی ندارد. از طرفی این منطقه دریایی نیمه بسته محل تجمع مقادیر نسبتا زیادی کربن آلی است.

یک تیم از محققان انستیتو شیمی وبیولوژی محیط های دریایی دانشگاه اولدبورگ فرضیه جدیدی مطرح کردند که چرایی تجمع ترکیبات آلی در اعماق دریای سیاه  و دیگر مناطق بدون اکسیژن را توضیح می دهد.

محققان می‌گویند واکنش با سولفید هیدروژن نقش مهمی در ثبات ترکیبات کربنی دارد.

این مکانیسم به وضوح با این واقعیت در ارتباط است که نسبت به بدنه های آبی مملو از اکسیژن در دریای سیاه ترکیبات کربی آلی بیشتری وجود دارد. این می تواند باعث یک بازخورد منفی در سیستم های اقلیمی شود که به نوبه خود در بازه های زمین شناسی می تواند تاثیر متقابلی بر گرمایش جهانی داشته باشد.

شرایط دریای سیاه با مساحتی تقریبا دو برابر فرانسه، طوری است که به ندرت شباهتی با دیگر مناطق دریایی دنیا دارد؛ این شرایط از 7000 سال گذشته تا کنون دام یافته است: لایه بندی بدون تغییر اختلاط آبهای سطحی و عمیق را غیر ممکن کرده است. آبهای بالاتر از عمق 150 متر نمک کمتری داشته و مملو از اکسیژن است و منبع تغذیه آن رودخانه دانوب است. پایین تر از این عمق، لایه ای از آب شور غلیظ وجود دارد که در زیر دریای سیاه از طریق تنگه بسفر از مدیترانه جریان می یابد.

دانشمندان نمونه هایی از آب دریا در این اعماق را برداشته اند که بوی تخم مرغ گندیده می دهد. اما سطح آب اصلا نشان نمی دهد که در اعماق این منطقه دریایی، در بستر آن سولفید هیدروژن توسط باکتری ها تولید می شود.

واکنش سولفید هیدروژن با مواد آلی بستر دریا

مطالعات جدید نشان می دهد که مولکول‌های بسیار فعال با مواد کربناتی ترکیب می شوند. این مواد که مواد آلی محلول گفته می شود (DOM)، ترکیبی پیچیده از مولکول های مختلف بسیار هستند که محصول تجزیه مواد آلی یا متابولیسم باکتری ها هستند.

دانشمندان می گویند هیدروژن سولفاید با مواد آلی بسیار رقیق در آب ترکیب می شود. نتیجه آن تولید موادی است که بسیارپایدار هستند و در آب تجمع می یابند.

دانشمندان می گویند تقریبا یک پنجم مولکول های آلی در مناطق بدون اکسیژن دریای سیاه حاوی سولفور است، این رقم بسیار بیشتر از دیگر دریاهاست.

علاوه برآن دانشمندان به نتیجه رسیدند که بخش اعظمی از این مواد صرفا در این دریا یافت می شود.

دانشمندان معتقد هستند که اقیانوس های دنیا حاوی همان مقدار کربنی هستند که به صورت دی اکسید کربن در اتمسفر وجود دارد.  میزان آب اقیانوس هایی که از سال 1960 تا 2010 به طور کامل تهی از اکسیژن شده اند چهار برابر شده است.

از این رو دانشمندان می گویند این مکانیسم بر پایه سلفور می تواند بر شیمی واکنش های اقیانوس ها تاثیر بگذارد. و بنابراین آنها معتقدند در طولانی مدت این شرایط می تواند بر مکانیسم جذب کربن توسط اقیانوس ها تاثیر منفی بگذارد.