این روزها شاید همه ی دل‌مشغولی و فکر و ذهنش این باشد که در اوضاع کجدار و مریز تولید و تجارتی که با هدفمندی یارانه ها گره خورده، دل و خرج فعالیت اقتصادی‌اش با هم بخواند،اما از خانه سابق خود و اتفاقاتی که این روزها در آن می افتد هم غافل نیست.
• چند شغله بودن در اتاق بازرگانی باید حذف شود
• آقای عسگراولادی خودکشی سیاسی کرد
برای فرهاد فزونی هنوز اتاق بازرگانی بزرگ ترین دل‌مشغولی است،حتی اگر در این پارلمان صندلی نداشته باشد و همچون دوره گذشته زودتر از دیگر همکارانش خود را به جلسات اتاق تهران نرساند و با روشن کردن میکروفن مقابلش نگوید "به خانه فعالان اقتصادی خوش آمدید". با این حال، فزونی در طول برگزاری انتخابات چهارم اسفند، تلاش کرد تا رأی ریزان بخش خصوصی به بهترین شکل برگزار شود اگرچه خود به صف رد صلاحیت شده‌ها فرستاده شده بود. این روزها نیز که به موعد برگزاری انتخابات هیأت رییسه اتاق ایران نزدیک می شویم، دغدغه هایی دارد که در گفت وگو با "تجارت نیوز" آن را بیان می کند.
آقای دکتر، از انتخابات هیأت رئیسه اتاق ایران چه خبر؟
ابتدا اجازه دهید یاد آور شوم که هر آنچه که می گویم نظرات شخصی من است و سخنگوی هیچ جمعی نیستم، اگر چه ممکن است برخی با نظرات من موافق باشند. به هر حال انتخابات هیأت رئیسه اتاق ایران نیز مانند بسیاری از دیگر انتخابات خبرهای خاص خود را دارد و اخبار مربوط به آن طبیعی است. به نظر من برخلاف آنچه که برخی از اعضا یا نامزدها و حتی برخی از همکاران شما در رسانه‌ها اعلام می‌کنند، این انتخابات برای اتاق ایران انتخابات سرنوشت سازی نیست. ما طی چند سال گذشته تغییراتی را در هیأت رئیسه اتاق ایران شاهد بوده ایم که نه باعث نابودی اتاق یا اقتصاد کشور شده است و نه باعث تعالی بیش از حد و اندازه آن . فرصتی است برای نمایندگان فعالان اقتصادی کشور که سعی کنند افراد اصلحی را برای هیأت رئیسه اتاق ایران انتخاب کنند.بدون تردید این انتخاب اهمیت خاص خود را دارد ولی تنها عامل سرنوشت ساز برای اتاق نیست.
آقای عسگراولادی از معاون اول رئیس جمهور خواسته اند که اجازه ندهند اعضای هیأت رئیسه اتاق تهران در انتخابات هیأت رئیسه اتاق ایران نامزد شوند و حتی از آقای رحیمی خواسته اند در انتخاب هیأت رئیسه اتاق ایران دخالت کنند . نظر شما چیست ؟
پاسخ به این سؤال چند بخش دارد . نه تنها آقای عسگراولادی بلکه تعداد کمی دیگر از اعضای هیأت نمایندگان نیز تقاضای عدم حضور هیأت رئیسه اتاق تهران در انتخابات هیأت رئیسه اتاق ایران را داشته اند . نامه ای هم به همین منظور تهیه کرده بودند که من از امضای آن خودداری کردم . به نظر من بحث باید بر سر جلوگیری از چند شغله بودن اعضای هیأت نمایندگان در اتاق‌ها باشد . همه می دانیم که نمایندگان اتاق ها همگی کسب و کار خاص خود را دارند و وقت چندانی برای صرف کردن در اتاق ها را ندارند. حال اگر قرار باشد که هم در هیأت رئیسه اتاق شهرستان خود، چه در تهران یا دیگر شهرستان ها، باشند و هم در هیات رئیسه اتاق ایران ، مسلماً نمی توانند به درستی وظایف خود را انجام دهند. اما این مشکل تنها مختص اعضای هیأت رئیسه اتاق تهران نیست. هیأت رئیسه اتاق‌های دیگر شهرستان‌ها به‌خاطر دوری از مرکز با همین مشکل به‌اضافه معضل آمد و رفت مواجه هستند. از طرف دیگر بسیاری از این بزرگواران که نامزد شرکت در انتخابات هستند رئیس چند اتاق مشترک و انجمن و سندیکا و کنفدراسیون و غیره هستند که این خود قوز بالا قوز است . آنچه که مورد نظر شخص من است تصویب این طرح است که هر یک از نمایندگان فقط می توانند در هیأت رئیسه یکی از اتاق‌های شهرستان ها، اتاق ایران و یا اتاق های مشترک فعالیت کنند ، نه بیشتر. ما در ابتدای دوره ششم یک مصوبه داشتیم که اعضای هیأت رئیسه اتاق نمی توانند رئیس کمیسیون های تخصصی باشند. در آن موقع، برخی اعتراض کردند که بدین ترتیب سطح کمیسیون ها پائین می آید. اما در طی دوره ششم شاهد بودیم که درست برعکس شد و توان اجرائی کمیسیون های تخصصی افزایش یافت. در این دوره نیز باید مصوبه ای مشابه توسط اعضای هیأت نمایندگان اتاق ایران داشته باشیم که هر یک از اعضا فقط در یک هیأت رئیسه در اتاق ایران یا شهرستان ها و یا اتاق مشترک فعالیت کنند. چند شغله بودن در میان اعضای هیأت نمایندگان باید حذف شود.
در مورد دخالت معاون اول رئیس جمهور در تعیین اعضای هیأت رئیسه اتاق ایران تصور می کنم این پوست خربزه بدی بوده که یکی زیرپای جناب عسگراولادی گذاشته است. ایشان یکی از مدافعان حقوق بخش خصوصی و بنیانگذار چند تشکل مردمی بوده اند . چگونه امروز دخالت مستقیم دولت در انتخابات هیأت رئیسه اتاق ایران را طلب می کنند؟ چرا که اولاً دولت خود را درگیر این گونه مسائل نمی کند و از سوی دیگر هیچگونه مجرای قانونی برای دخالت در این امر را ندارد. ثانیاً چگونه است که ایشان معتقدند که حدود 380 عضو هیأت نمایندگان اتاق ایران شعور و درک لازم برای انتخاب هیأت رئیسه خود را ندارند و نیاز به دخالت معاون اول رئیس جمهور در این انتخابات است؟ به نظر من با این گفته، آقای عسگراولادی خودکشی سیاسی کردند و شاید صلاح باشد که خود از فعالیت در انتخابات منصرف شوند. تصور نمی کنم کسانی که ایشان آنان را محق به تعیین هیأت رئیسه اتاق ایران نمی دانند،به ایشان رأی بدهند .
آقای فزونی، نظرتان در مورد حضور دکتر بازرگانی به عنوان نامزد ریاست اتاق ایران چیست ؟
در دولت نهم، چهار یا پنج نفر از معاونان وزارت بازرگانی واقعاً نظرات مفیدی درباره نقش بخش خصوصی در اقتصاد کشور داشتند. برخی از آنان در دولت دهم هم در وزارت بازرگانی فعال هستند و کم و بیش همان نظرات را دارند. اگرچه برخی از معاونان آن وزارت خانه به نظر می آید که در نقطه مقابل باشند . به هر تقدیر یکی از افرادی که نظرات و برنامه های قابل قبولی برای ارتقاء نقش بخش خصوصی در اقتصاد کشور را دارد دکتر شجاع الدین بازرگانی است که با تلاش های ایشان در انتخابات دوره ششم تمام کسانی که رد صلاحیت شده بودند به انتخابات بازگشتند؛اتفاقی که در دوره هفتم، وزارت بازرگانی قادر به انجام آن نبود. از طرف دیگر محل فعالیت آنقدر مهم نیست که طرز تفکر و دیدگاه ها مهم است. وقتی که یکی از نامزدها رسماً خواستار دخالت معاون اول رئیس جمهور در انتصاب هیأت رئیسه اتاق می شود و یا آنچه که در طی دوره ششم گذشت را به یاد می آوریم خیلی منظره زیبائی از رفتار بخش خصوصی در پارلمان خود نمی بینیم . برای مثال یکی از خواسته های اعضای هیأت نمایندگان دوره ششم تغییر قانون اتاق بود . سعی و وقت بسیاری را هم برای اصلاح آن به خرج دادند . ولی آنچه که به مجلس ارائه شد اولاً به بسیاری از خواسته های مطرح شده توسط اتاق ها اعتنائی نشده بود و ثانیاً رئیس‌نامه بود. تمامی اختیارات به جناب رئیس سپرده شده بود. به‌همین دلیل هم امروز پس از گذشت چهار سال با همان قانون قدیمی زندگی می‌کنیم و امور اتاق را می گردانیم. امروز هم ریاست محترم اتاق خود شخصاً با نمایندگان صحبت نمی کنند و به مسئول روابط عمومی خود دستور می‌دهند که حضور ایشان در انتخابات و یا برگزاری و عدم برگزاری پیش جلسه را اعلام کنند. این دقیقاً همان طرز تفکر دولتی و نگاه از رأس هرم قدرت به رده‌های پائین تر است و از این طرز تفکر بیشتر باید ترسید ، چرا که در تشکل ها، که اتاق ایران را می توان بزرگترین تشکل فعالان اقتصادی دانست، حرکت ها از کف هرم به سطوح بالاتر است و نگاه برعکس مختص دولتیان و مدیران دولتی است .
از سوی دیگر دکتر بازرگانی، البته اگر دکتر بازرگانی نامزدی خود را اعلام کند، یا هر یک از نامزدهای دیگر چه برای ریاست و چه عضویت در هیأت رئیسه، یک بسته با مجموعه ای از توانمندی ها و کاستی ها هستند و باید ابتدا هر بسته را جداگانه سبک و سنگین کرد و سپس در مقام مقایسه بین بسته های مختلف برآمد تا فرد اصلح انتخاب شود .
نکته دیگری را که باید متذکر شوم این است که نگاه نباید تنها به نامزدهای ریاست اتاق ایران باشد. این همان نگاه دولتی است که تمام توجهات به شخص رئیس مستقر در رأس هرم قدرت است. بقیه اعضای هیأت رئیسه هم بسیار مهم و اثرگذار بر فعالیت ها و حرکت های اتاق هستند و باید آنها را نیز یکی‌یکی حلاجی کنیم .
و سوال آخر اینکه،شما خود نامزد سمتی نیستید؟
چون دانی و پرسی، سؤالت خطاست. من برای همه کسانی که داوطلب شدند تا در صورت انتخاب وقت، انرژی، تجربیات و دانش خود را برای افزایش توانمندی های فعالان اقتصادی کشور به‌کار گیرند، صمیمانه آرزوی موفقیت می کنم به‌خصوص اگر فقط یک سمت را قبول کنند .